Het bestuur van onze stichting heeft opdracht gegeven aan heemkundigen en fotografen onder leiding van prof dr G.A.M. Strijards de geschiedenis van Madestein waterstaatkundig in kaart te brengen. Dat resulteert in bijgaande monografietekst die door de voorzitter te zijner tijd op een geschikte locatie te Madestein zal worden aangeboden aan de gezagsdragers die zulks aan kan gaan. Deze geschiedenis gaat over de interregionale Groote Dijckagie uitgevoerd in onderaanneming door de Benedictijner Monniken van Egmond en Hohorst. Zulks startend op basis van een Bulla van Paus Formosus in de negende eeuw.
Madestein lag achter loze duinen waar het zeewater bij westerstormen en springvloed vrij spel bleef houden. Het overstroomde regelmatig, waarbij de massale vloeden kwamen opzetten uit het Helenium, de enorme zeemonding van de Maas en Rijn bij de Hoek van Holland. Dat Helenium was vrijwel onbedwingbaar. Madestein bleef dus buiten de Groote Delflandsche en Schielandsche Dijckagie. Net als Den Haag. Alleen lag Den Haag hoger en veiliger op oeroude strandwallen. Rondom het Voorhout. Vele eeuwen zou het vergen voordat de Rijkswaterstaat in staat was de Madesteinse waterstaat zodanig te reguleren dat het de inwoners en ingelanden bestendig droge voeten kon borgen. Maar De Rijkswaterstaat in samenwerking met de plaatselijke waterschapsdiensten en de provincie slaagden daarin. Zelfs bij de Watersnoodramp van 1953 bleven de bewoners van dit gebied gevrijwaard.
De Rijkswaterstaatsactiviteiten zijn pas officieel geboekstaafd sedert 1795 toen de Bataafsche Republiek een Agentschap voor de Waterstaat oprichtte. Het eerste departement voor een nationaal waterhuishoudingbeheer. Deze monografie geeft de waterstaatkundige voorgeschiedenis van de strijd tegen het zeewater die Holland, Zeeland en Friesland zo kenmerkte, concies weer tot de prehistorie. Het manuscript vult deswege echt een lacune. Madestein bleef als kwelder en poldergebied buiten de Groote Dijckagie van Delfland en Schieland. Het polderbeheer gebeurde dan ook door de Cisterciënzers, volkspriesters en poldergasten. Zij maalden het brakke land droog via hun typerende monnikstjaskers. Het bestuur van onze Stichting stelt deze monografie dan ook graag kosteloos beschikbaar aan begunstigers van haar ideële statutair gedefinieerde doel. De Voorzitter zal daaromtrent op deze site nog terugkomen ter gelegenheid van het evenement dat het bestuur omtrent deze monografie hoopt te organiseren.